ردیابی ویروس تریستزای مرکبات در استان گیلان

ویروس تریستزای مرکبات (Citrus tristeza virus, CTV) عامل مهم‌ترین بیماری ویروسی مرکبات است که در بسیاری از کشورهای مرکبات خیز جهان باعث خسارت فراوانی به این محصول گردیده است. پیکره‌های این ویروس محدود به آوند آبکش بوده و به صورت نیمه پایا توسط گونه‌های مختلف شته‌ها انتقال می یابد.کانون اولیه آلودگی به ویروس تریستزا در ایران باغات مهدشت در ساری بوده است. انتقال طبیعی ویروس با شته پنبه در مازندران به اثبات رسیده است (رحیمیان و همکاران، 1379). در سال 1390 ردیابی تریستزا در نهالستان‌های غرب استان مازندران انجام شد و گیاهان آلوده در بین نهال‌هایی که از نهالستان‌های شرق استان به غرب انتقال یافته و یا با پیوندک آلوده از آن مناطق تکثیر شده‌اند، شناسایی شد (ترویجی و همکاران، 1391). هم‌چنین احتمال انتقال آلودگی تریستزا به نهالستان‌های استان گیلان به طریق مشابه مطرح گردید. بر این اساس در بررسی اولیه وضعیت سلامت نهالستان‌های این استان از نظر بیماری تریستزا در آبان ماه سال 1391، تعداد 20 نهال نارنگی انشو (Citrus unshiu) و پرتقال تامسون ناول (C.sinencis) از سه نهالستان شرق استان گیلان (چابکسر، رحیم آباد و لنگرود) با آزمون سرولوژیکی ایمیونوپرینت (Direct tissue blot immuonoassay) و با آنتی‌سرم تجاری شرکت بیوربا مورد ارزیابی قرار گرفت و آلودگی در پنج نهال نارنگی انشو روی پایه سیترنج محرز شد. استخراج اسید نوکلئیک از دمبرگ و رگبرگ نهال‌های آلوده با استفاده از کیت Rneasy Plant Mini Kit (Qiagen) صورت گرفت. آزمون RT-PCR بر اساس دستورالعمل کیت (Fermentas) Revert Aid برای مرحله RTو آنزیمPCR Master Mix (Fermentas)برای مرحله PCR و استفاده از جفت آغازگر اختصاصی T36cp+/T36cp-، نتایج ردیابی سرولوژیکی را تأیید کرد.